Cennet annelerin ayaklarının altındadır sözünü bilmeyenimiz yoktur. Bu söz oldukça doğrudur. Çünkü anneler, doğduğumuz andan beri bizimle ilgilenirler ve bizleri gözlerinden sakınırlar. Hal böyle olunca da bu söz oldukça doğru bir hal alıyor. Annelerimizin değerini bilmeliyiz. Çocuklar anneleriyle ne kadar çok vakit geçirirse o kadar hayatı öğrenir. Çünkü annelere Allah tarafından verilen bir annelik iç güdüsü endeks edilmiştir. Hal böyle olunca da çocuk ve anne arasında gözle görülemez ancak sadece kalplerin görebileceği bir bağ oluşur. Anne ve çocuk arasında oluşan bu bağ çocuğun doğduğu andan ölümüne kadar süregelen bir süreç olarak değerlendirilebilir. Elbette günümüzde annelik unvanını taşımayı hak etmeyen bazı varlıklar da vardır. Bu kadınlar genellikle bebeklerini zengin bir ailenin kapısının önüne ya da bir cami avlusuna bırakan tiplerdir. Bu ve buna benzer durumları yaşayan kadınlar için ilk başta söylemiş olduğumuz ‘Cennet annelerin ayaklarının altındadır’ sözünü hak etmeyen varlıklardır.
Anneler ve çocukların arasında çocuk ergenliğe erene kadar ve hatta ergenlikten olgunluk dönemine gelene kadar anne ve çocuk arasındaki o güçlü bağın kopmaması çocuk gelişimi konusunda oldukça büyük bir etken olarak görülebilir. Bu bağı yalnızca anne ve çocuk bilir. Sonuç olarak çocuk annenin vücudunun bir parçasıdır. Anne bebeğini dokuz ay karnında taşıdığı zamanlardan dolayı bebek doğumu gerçekleştikten hemen sonra aralarında gözle görülmez ancak sadece gönül bağı vardır. Yazımızı kısaca özet yaparsak, Annelerimizin değerini bilmeliyiz. Küçükler anneleriyle ne kadar aşırı zaman geçirirse o kadar hayatı öğrenir. Nedeniyse annelere Allah nedeni ile verilen bir annelik iç güdüsü endeks edilmiştir. Durum öyle olunca da çocuk ve anne arasında gözle görülemez lakin yalnızca kalplerin görebileceği bir bağ oluşur. Anne ve çocuk içinde oluşan bu bağ çocuğun doğduğu andan ölümüne kadar süregelen bir süreç olarak değerlendirilebilir. Elbette bu zamanlarda annelik unvanını taşımayı hak etmeyen bazı varlıklar da bulunmaktadır. Bu kadınlar genel olarak bebeklerini zengin bir ailenin kapısının önüne ya da bir cami avlusuna bırakan vicdansız varlıklardır.